Στα παιδικά μας χρόνια, παίρναμε δυο μεγάλες πέτρες ή πετούσαμε τις τσάντες μας και σχηματίζαμε τα κάθετα δοκάρια. Οριζόντιο δεν υπήρχε ποτέ. Άπειρες φορές μαλώναμε μεταξύ μας, πιανόμασταν στα χέρια και λέγαμε για το αν η μπάλα είναι γκολ ή όχι. Τερματοφύλακας έμπαινε συνήθως αυτός που φορούσε τζιν ή ήταν ο χειρότερος παίκτης. Τελικά είναι άχαρος ο ρόλος του τερματοφύλακα στα μάτια των μικρών παιδιών. 

Ήμουν 8 χρονών όταν τον πρωτοείδα στην τηλεόραση. O λόγος για τον Ηλία Ατματζίδη. Να πω την αλήθεια, σαν πιτσιρικάς κι ΑΕΚτσής, δεν ενδιαφέρθηκα ποτέ. Ήταν τερματοφύλακας! Πάντα με εντυπωσίαζε ο Δημητριάδης, ο Σαβέφσκι και οι άλλοι μπαλαδόροι της μεγάλης ΑΕΚ. Το γκολ για τα παιδιά είναι κάτι σαν τη σοκολάτα ή το παγωτό.

Θυμάμαι τον πατέρα μου να λέει, (εξακολουθεί να το τονίζει) ότι οι μεγάλες ομάδες φτιάχνονται απ’ τους τερματοφύλακες πρώτα. Παναθηναϊκός είναι, αυτόν τον Κωνσταντίνου ακόμα και τώρα μου τον αναφέρει. Πόσο δίκιο έχει. Η πρώτη φορά που το κατάλαβα  ήταν το Σεπτέμβρη του ’97 όταν ο Ηλίας Ατματζίδης κατέβασε τα ρολά στο ΟΑΚΑ, ματς στο οποίο η ΑΕΚ κέρδισε 0-1 τον Ολυμπιακό.

Καθώς χάζευα στο youtube κατορθώματά του, αυθόρμητα πήρα έναν φίλο μου τηλέφωνο. Του ζήτησα αν μπορούσε να μου βρει τον αριθμό του. Δε με απογοήτευσε. Την επόμενη μέρα τον κάλεσα στο κινητό, του ζήτησα ευγενικά να μου παραχωρήσει μία συνέντευξη για όλα τα θέματα. Αυθεντικός, όπως πάντα, μίλησε για την μεγάλη του αγάπη, την ΑΕΚ. Αναφέρθηκε στον ΠΑΟΚ, την Εθνική ομάδα, το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο, τα πρώτα του βήματα στο χώρο του ποδοσφαίρου και πολλά άλλα. Απολαύστε τον.

Συνέντευξη στον Παύλο Λαφαζανίδη

Ποια ήταν τα πρώτα σου ποδοσφαιρικά βήματα;

Τα πρώτα ποδοσφαιρικά βήματα τα έκανα στο χωριό μου, την Ακρινή Κοζάνης. Όπως όλα τα παιδιά, έτσι κι γω, έπαιζα για την προσωπική μου ευχαρίστηση διότι αυτό με γέμιζε. Ξεκίνησα από τη θέση του επιθετικού. Συμπτωματικά έγινα τερματοφύλακας. Ήταν ένα ματς μέσα στο Φούφα Πτολεμαΐδας στο οποίο δεν είχε έρθει ο γκολκίπερ, ο Μακρίδης Γεώργιος (πρώτος ξάδερφός μου), εξαιτίας επαγγελματικών υποχρεώσεων. Λόγω ύψους, προτιμήθηκα απ’ τον προπονητή μου, έπαιξα καλά και καθιερώθηκα.